Alida Compagner

“Juf, mag ik mijn Bijbel weggeven?”

“Glimmende ogen kijken me aan: ‘Juf, u bent vaak blijven zitten.” Waar die opmerking vandaan komt? “Ik sta al zeven jaar voor dezelfde groep, namelijk groep 4.” Alida Compagner laat leerlingen in haar hart kijken, ze is erg op hen betrokken en geniet mee op mooie momenten. “Mijn vraag aan het eind van iedere schooldag is: 'Heb ik met ieder kind even contact gehad?'”

Je bent leerkracht in groep 4. Hoe is dat?

“Eerst iets over mezelf: ik ben Alida Compagner, 28 jaar en geef les op basisschool De Wittenberg in Scherpenzeel. Tegelijk ben ik als coördinator en coach betrokken bij alles wat op school met sociale vaardigheden te maken heeft. Ik sta nu voor het zevende jaar voor groep 4. Dit jaar heb ik 27 kinderen waarvan ik kan en mag genieten. In mijn studietijd op de pabo koos ik bewust voor de bovenbouw. Toen wist ik echter niet dat de middenbouw veel beter bij me zou passen.”

Waarom geniet je zo van de middenbouw?

“Leerlingen in groep 4 zijn nog kind. Ze zijn afhankelijk, open, erg betrokken en ze genieten van kleine dingen. Ik ga met plezier naar school, iedere dag weer. Bij de start van de dag kun je de balans al opmaken hoe het met jouw leerlingen is. De ene leerling komt binnen met een grap, de andere met een serieuze vraag en weer een andere is nog niet helemaal uitgeslapen en heeft een extra glimlach nodig. Gaaf om bij deze belevingswereld aan te sluiten!”

Heb je een voorbeeld van die onbevangen houding?

“Wij zijn op school op dit moment bezig rond het thema vorming. Met vertellingen vanuit de Bijbel en metaforen gaan we in gesprek met onze leerlingen. Ik zag daar best tegenop, het is een thema dat niet makkelijk lijkt. Tot het moment dat een leerling uit het niets bij me kwam met de vraag: ‘Juf, mag ik mijn Bijbel geven aan vluchtelingen in het dorp?’ Geen voorbereiding, geen les; gewoon het moment van een onverwachte vraag … Een prachtig moment!”

Wat blijft je bij van je eerste jaar voor de klas?

“Als startende leerkracht beleef je echt van alles. In mijn eerste klas waren de jongens in de meerderheid. Tegelijk was het een groep die niet de hele dag stil kon zitten. Op de planning tijdens de muziekles stond het lied: ‘O, als ik een giraf was ...’ Die giraf zouden we ook uitbeelden. Al enthousiast zingend sloeg ook de durf toe. Er gingen wat leerlingen op een stoel staan, maar op de tafel staan betekent dat je een nog langere nek hebt. Eén tafel hield het niet. Het werd eerst doodstil. Iedereen checkte mijn gezicht, waarna een lachsalvo losbarstte. Dat bedoel ik met meegenieten op mooie momenten!”

Terug naar overzicht