Een week als kleuterjuf: veel geduld, maar nog meer gezelligheid.
Van een echte bovenbouw juf heb ik deze week een promotie gemaakt tot kleuterjuf! Serieus, het voelt echt als een promotie. Van een LA-functie ben ik wel naar een LG-functie gegaan (Lang Geduld).
Ik leer elke minuut om net iets geduldiger te zijn. De dingen niet te snel willen, maar juist vertraagd en daardoor ook wat overzichtelijker voor de leerlingen.
Ik geniet elke seconde van de gezichtjes met twinkeloogjes of juist de afwachtende blikken. De een is dol op nieuw en gek: “Ik heb het nog nooit gedaan, maar denk dat ik het kan (en doe het dus gewoon)”. De ander vindt het juist reuze spannend, al dat nieuws. Neem dan vooral ook die nieuwe juf die daar plots voor de klas staat!
Gelukkig kom ik met mijn trukendoos van de bovenbouw er hier ook wel in. Knipoog, dikke duim, vinger voor je mond, glanzen en schijnen! Vooral heel erg trots zijn en dan weet je zeker dat iedere toet straalt.
Vertragen en vertragen is voor nu mijn persoonlijke doel. Geen hup hup, net als in de bovenbouw. Neem bijvoorbeeld het opruimen, daar moet ik nu 20 tellen voor nemen in plaats van 5. Gelukkig weet ik dat ik rustig moet blijven en vooral moet genieten, want deze momenten maken het juist zo kostbaar.
Met deze kleine momentjes weet ik weer precies waarom ik heb gekozen voor dit werk:
De kralenketting die ik krijg, “omdat je zo’n lieve juf bent”.
De natte kus in mijn nek.
De geknutselde wc-rol die ik bij het kringgesprek krijg “prinses juf F.” Prachtig gemaakt met lange haren en een roze jurk. Heerlijk toch, ze laten je dromen in vervulling gaan. Mag ik toch even dagdromen om koningin Máxima te zijn.
De bewegingen bij de liedjes die ze haarfijn nadoen.
De solo’s die ze zingen voor de groep en daarna zingt de rest van de klas het na!
De zinnen die je spreekt die als een echo soms even na worden gesproken. Misschien omdat het nieuw is, misschien omdat ze het doorleven.
De tips die ik van ze krijg! Reflecteren en feedback geven vinden ze in groep 1 geen probleem. Dat doen ze gewoon rechtstreeks en daar winden ze geen doekjes om. Fantastisch! Hopelijk houden ze dit hun leven lang vol.
De massage van mijn benen, “omdat het mooie benen zijn”.
De jongen die zijn schoen uitsteekt en eigenlijk wil dat ik zijn veters strik, maar dan hardop zegt “O nee, ik weet het nog, u begrijpt geen gebarentaal. Ik moet het gewoon vragen.”.
En natuurlijk de vermoeide, maar voldane gezichtjes aan het einde van de dag.
Lieve, geduldige kleuterjuffen ik heb elke minuut meer bewondering voor jullie!
Juf Frens geeft les op een basisschool in Gelderland. Enthousiast geworden over onderwijs? Vragen kun je mailen naar info@endanbenjeleraar.nl. We helpen je graag verder!